Italiaanse avond
Bello en bellissimo
Danny, met stropdas, heet de gasten welkom: Italianen en Nederlanders, zowel buurtbewoners als prominenten. Mario, in origineel Italiaans kelnershirt, en Anita serveren de gasten een glas Italiaanse bubbeltjeswijn, prosecco. Al het eten is smaakvol neergezet. Er zijn zelfs nieuwe menustandaards met roestvrijstalen voet aangerukt. Er zijn prachtige wijnglazen. Ramona heeft haar nagels in de kleuren van de Italiaanse vlag gelakt. Mooi. Bello. Het is Italiaanse avond in Archipel.
De kok is met zijn team in een bestelbuis uit Italië komen rijden. De kok spreekt geen Engels, dat heb je in Avellino, waar hij vandaan komt, niet nodig. Maar met handen en voeten komen we ver. De kok is eigenlijk een cateraar, hij komt bij de mensen thuis. Hij heeft een oven waarin hij brood en pizza’s bakt. Alles wat hij bij zich heeft, is exclusief. Hij heet Simone. Ik vraag naar zijn achternaam. ‘Pizza’, antwoordt hij. ‘Nee, dat maak je!’ Maar zo heet hij ook echt!
Kazen, olijven, salami: ik probeer me tegoed te doen aan de heerlijke gerechten. Maar dat lukt niet goed, want om de haverklap komt er een jongen binnen met een bord vol pizzapunten. Formaggio, met aardappel et cetera. De margarita noemt hij ‘gewoon’. Maar ook die is buitengewoon. Ik heb de ene punt nog niet of hij staat alweer met een nieuw bord voor mijn neus. Ik zeg bellissimo. Dat betekent ‘heerlijk’. Hij verbetert me steeds. ‘No, buonissimo!’ Wat dat betekent? Ook ‘heerlijk’…
Het visuele hoogtepunt wordt verzorgd door de kok. De twee helften van een grote ovalen Italiaanse kaas worden aan authentieke haken gehangen en verwarmd door twee vuurpotjes. De kok schraapt de gesmolten kaas eraf en laat dat op kleine sneetjes (zelfgebakken) brood lopen. Buonissimo!
En dan is er tijd voor muziek. Nando, aanvoerder slagwerker bij het Nederlands Philharmonisch Orkest, kan ook goed overweg met het keyboard. De Italiaanse Sylvia, die hij pas sinds vandaag kent, zingt erbij. Ze leest de tekst van haar mobieltje af, maar ze heeft een geweldig stembereik. Ik vraag mijn buurvrouw of Archipel een goede glasverzekering heeft. En de saxofonist blaast vrolijk mee.
Ik ben moe van het staan, meer dan voldaan van het eten en ga even aan het rustige tafeltje bij het toilet zitten. Ook geen goed idee: mensen die het toilet bezoeken, leggen een muntje voor me neer. Het was een geweldige avond. Bello en bellissimo. Komt er straks ook een Franse avond? En een Duitse? Houd de website in de gaten!